Mizerna cicha

Mizerna, cicha, stajenka licha, Pełna niebieskiej chwały. Oto leżący, przed nami śpiący W promieniach Jezus mały.

Nad nim Anieli w locie stanęli I pochyleni klęczą; Z włosy złotymi z skrzydły białymi Pod malowaną tęczą.

Wielkie zdziwienie, wszelkie stworzenie, Cały świat orzeźwiony; Mądrość Mądrości, światłość światłości, Bóg - Człowiek tu wcielony.

I oto mnodzy ludzie ubodzy Radzi oglądać Pana; Pełni natchnienia, pełni zbawienia, Upadli na kolana.

Długo czekali, długo wzdychali, Aż niebo rozgorzało, Piekło zawarte, niebo otwarte, Słowo ciałem się stało.

Radość na ziemi, bo nad wszystkimi, Roztacza blask rumiany. Przepaść rozwarta, upadek czarta, Zstępuje Pan nad pany.